De vrouw die alles had

Vroeger kocht ik boeken, tegenwoordig leen ik ze. Dat is wel zo economisch in een tijd waarin wij net als iedereen op de kleintjes moeten letten. Omdat ik herstellende ben van een whiplash heb ik veel tijd en weinig omhanden. En omdat navelstaren na een tijdje gaat vervelen, ben ik regelmatig in ‘de bieb’ te vinden. Dankzij een aardige bibliothecaresse heb ik ontdekt dat ik gratis boeken mag lenen op het pasje van mijn dochter. Mijn boekenkast is gevuld met spirituele standaardwerken als ‘The Secret’, ‘Eten, bidden, beminnen’ en ‘Een nieuwe Aarde’ van Eckhart Tolle. Dat maakt mijn huidige boekenkeuze des te verrassender. Geen literaire werken of metafysische verhandelingen voor mij. Mijn voorkeur gaat momenteel uit naar boeken met titels als ‘De mannentemster’, ‘Liefde & andere kopzorgen’ en ‘Ik wil een vent!’ Mijn nieuwste aanwinst heet ‘De vrouw die alles had’. Het boek vertelt het verhaal van Clara Hutt, die op haar drieendertigste alles heeft waar elke vrouw van droomt: aantrekkelijke man, interessante parttime baan als journaliste, twee leuke kinderen, eigen huis. Het lijkt wel een afspiegeling van mijn eigen leven, dat wil zeggen, het leven dat ik had voordat ik een carriereswitch maakte. Huisje, boompje, beestje; helemaal heppie, zouden de Frogers zeggen. Toch begint het bij Clara te kriebelen en vraagt zij zich af: is dit alles wat het leven te bieden heeft?
Voor mij luidde deze vraag een enorme verandering in. Ik was niet meer gelukkig in mijn werk, zei mijn goedbetaalde baan bij de televisie vaarwel en nam een sprong in het diepe. Ik luisterde naar de stem van mijn hart, volgde een opleiding tot kindertherapeute en opende mijn eigen praktijk in het midden van het land. Inmiddels bestaat De Kinderpraktijk tien jaar en komen de mensen uit het hele land naar Soest om geholpen te worden. Volgend jaar gaat de beroepsopleiding van start, waarin ik mensen opleid volgens de Methode Matheij. “Je zult wel trots zijn”, zeggen mensen als ze mijn verhaal horen. Gek genoeg wist ik niet wat ik daarop moest antwoorden. Ik zo druk met van alles en nog wat dat ik geen tijd had om erbij stil te staan. Er was altijd wel een nieuw project of doel om naartoe te werken. Door de whiplash word ik gedwongen pas op de plaats te maken. Ik neem afstand, overzie wat ik gecreeerd heb en nu pas dringt het echt tot me door. Dus als je me nu zou vragen of ik trots ben op wat ik heb neergezet, antwoord ik volmondig: “ Nou en of!”